در این مقاله بخوانید
عشق به خود و خودشیفتگی
خیلی از شما در مبحث عشق به خود دچار این سو تفاهم شدید که اگر من عاشق خود باشم تبدیل به یک آدم خودخواه می شم.
و در حالت شدیدتر حتی ممکنه به یک فرد خودشیفته تبدیل بشم ؟ پس چطور من می تونم عاشق خودم باشم ؟
ببینید فرد خود خواه همه چیز رو برای خودش می خواد و این به این معنی نیست که اون خودشو دوست داره.
نه اون داره خودش رو به دیگران ترجیح می ده و این به معنای دوست داشتن نیست.
بزارید اول علت خودخواه شدت رو براتون توضیح بدم تا بهتر تفاوت اش رو بفهمید؟
اگر ما در کودکی پدر و مادری داشته باشیم که خیلی از ما مراقبت نکنند و به اندازه کافی برای ما پدر و مادر با کفایتی نباشند.
ما به این نتیجه می رسیم که کسی حواس اش به ما نیست و برای بقا و حفاظت از خودمون مجبور می شیم خودمون دست به کار بشیم.
در نتیجه دائم در حال مراقبت کردن از خودمون هستیم که مبادا توسط دیگران یا محیط به ما آسیبی برسه در نتیجه این مراقبت دائمی از خودمون بعد از مدتی تبدیل می شه به فردی که در هر شرایطی داره این کارو انجام می دهد
و همه جا داره از خودش و منافع اش مراقبت و حمایت می کنه.
و از یه جایی به بعد این از بقیه می شنویم که ما تبدیل به فرد خود خواهی شدیم !!
چون به دلیل ترس داریم بیش از اندازه ازخودمون و منافع مون مواظبت و مراقبت می کنیم.
عشق به خود و خودشیفتگی
اما داستان خودشیفتگی
داستان خودشیفتگی کاملا تفاوت داره
فرد خود شیفته دچار احساس حقارت زیادیه که معمولا این احساس حقارت در کودکی اش شکل گرفته به هر دلیل ممکنه به دلیل شرایط و موقعیتی که داشته شکل گرفته باشه.
بنابراین فرد برای پنهان کردن این احساس حقارت اش شروع می کنه به رفتارهای جبرانی به این صورت که وانمود می کنه من تافته جدا بافته هستم و با دیگران تفاوت دارم.
بنابراین ببینید هر دو اینها یعنی خودخواهی و خودشیفتگی.
ربطی به خود دوستی و عشق به خود نداره.
ما در عشق به خود سعی می کنیم خودمون رو با تمام مشکلات و بدی ها و نقص هامون بدون قید و شرط بپذیریم.
و دوست داشته باشیم با خودمون نجنگیم ، خودمون سرزنش نکنیم و پذیرش کامل به تمامیت خودمون داشته باشیم و اونو دوست داشته باشیم.
عشق به خود و خودشیفتگی
