روانشناسان کودک می‌توانند آگاهی و شناخت لازم و کافی را در زمینه مسائل تربیتی کودک ، شیوه های تربیتی ، برخورد مناسب با رفتارها و مشکلات کودکان و همچنین اطلاعات لازم را درباره نیازهای رشدی کودکان در سنین مختلف در اختیار والدین بگذارند تا والدین بتوانند بهترین و مناسب ترین برخورد را در برابر رفتارهای مشکل‌آفرین فرزندانشان داشته باشند.

روان شناس بعد از تسلط بر حال والدین و همراه کردن آن‌ها با خودش از آن‌ها می‌خواهد که خود را معرفی کنند . روانشناس لازم است که سن ، جنسیت و اگر کودک نقص جسمانی یا روانی دارد این‌ها را در نظر بگیرد . ارتباط کودک و والدین را چک کند . بپرسد که چه کسانی کنار هم در یک خانه زندگی می‌کنند . از اعتراض های والدین فهرستی تهیه کند . روان شناس خوب باید متوجه باشد که اساس بدرفتاری کودک به چه چیزی برمی‌گردد؟ آیا والدینش ناخودآگاه زمینه ی یک رفتار را مهیا می‌کنند؟

اغلب والدین در مورد مسائلی همچون خواب، تغذیه، دفع ادرار و مدفوع، مهارت های کلامی و غیرکلامی بچه‌ها مثل حرف زدن، راه رفتن، بازی کردن و …، خصلت های متأثر از هوش و ذکاوت، روال رشد جسمی، عقلی، جنسی و … سؤال هایی در مورد زمان و کیفیت این توانمندی ها می‌پرسند. روانشناس کودک توصیه های لازم جهت بهبود محیط زندگی کودک، نحوه آموزش او، نحوه ارتباط عاطفی با او، گفت‌وگوی متناسب با سن کودک و پیام های آموزنده ای که احساس آرامش و امنیت کودک را مختل نکند را به والدین ارائه می‌کند. روان شناسی که به امور کودک مسلط باشد ، تکنیک های مناسبی را به والدین آموزش می‌دهد که به افزایش رفتار مطلوب کودک، کاهش رفتار نامطلوب کودک یا شکل‌دهی تدریجی رفتار خاص در کودک منجر می‌شود .