افسردگی در نوجوانان
نوجوانی یکی از حساس‌ترین و شاید خطرناک‌ترین دوران زندگی هر انسانی است ، زیرا در نوجوانی این امکان وجود دارد علائمی دیده شود که دست خود نوجوان نبوده و خود نیز متعجب است . دلیل رفتارها فقط تغییر هورمونها می‌باشد . گذر از این دوران سخت نیازمند آگاهی خودِ نوجوان و والدینش است.
افسردگی یکی از مشکلات دوران نوجوانی می‌باشد که عده‌ای از نوجوانان عزیز به طور غیر ارادی دچار آن می‌شوند . در این مرحله نقش والدین بسیار مهم است که سریع علائم افسردگی را تشخیص دهند و در صدد درمان آن برآیند . نقش خودِ نوجوان نیز کم نیست ، نوجوان باید در صورت مشاهده علائم به والدین اطلاع دهد.
اولین نشانه افسردگی در نوجوانان که بسیار رایج هم هست ، از دست دادن روحیه و غمگین بودن می‌باشد . شاید خود نوجوان هم متوجه این نشانه نشود ، ولی اولین نشانه بروز افسردگی است که در مدت چند روز نوجوان حالت شادی و نشاط خود را از دست می‌دهد.
نوجوان در این مدت کمتر حرف می‌زند ، کمتر می‌خندد ، اغلب ناراحت و غمگین است و مهم‌ترین نشانه این است که این علائم دلیل خاصی ندارد و به طور ناگهانی رخ می‌دهد . جالب است بدانید که افسردگی گاهی با درد معده و یا سر درد و … خود را بروز می‌دهد .
والدین با مشاهده ناراحت و غمگین بودن فرزندشان نگران شده و فکری برای درمان آن می‌کنند . گاهی نوجوان خود نیز نگران شده و راه حل را فقط در انکار کردن این وضعیت می‌بیند زیرا از عواقب آن ترس دارد و برایش انکار آسان‌ترین راه است.
برخی از نوجوانان شخصیتی گوشه گیر و خجالتی داشته و تمایل کمی به در جمع بودن و گذراندن وقت با دوستان دارند . این مورد جای نگرانی ندارد و جزو علائم افسردگی در نوجوانان دختر نیست ، پس والدین نباید فکر کنند که کودکشان دچار افسردگی شده است .
ولی اگر کودکی از ابتدا اجتماعی بوده و مدام علاقه داشته در جمع باشد و با دوستانش بازی کند و ناگهان دچار تغییرات رفتاری می‌گردد ، جای بسی تامل است و می‌توان گفت در اکثر مواقع نشانه افسردگی می‌باشد .
در این موقعیت نوجوان از جمع فراری است و دیگر مانند گذشته علاقه‌مند به گذراندن وقت با دوستان و بازی با آنان نیست . گاهی این تغییر رفتار در قالب انجام ندادن تکالیف ، خود را بروز می‌دهد .
قابل ذکر است که برخی از اوقات این واکنش‌ها طبیعی می‌باشد ، مثلا وقتی پدر و مادر از هم طلاق می‌گیرند و یا پدر یا مادر به مسافرت می‌روند و یا و …. واکنش ناراحتی ، تغییر رفتار و … طبیعی است ولی وقتی این علائم بدون رخ دادن اتفاق ایجاد شده و به مدت طولانی هم ادامه می‌یابد، باید فکر راه درمان باشید و حتما از یک روانشناس کمک بگیرید .
