درونگرایی

درونگرایی خصوصیتی است که توسط ژن های رفتاری تعیین می شه ،

بنابراین یک فرد درون‌گرا نمی تونه

به یک فرد برون‌گرا تبدیل بشه اما می تونه درونگرایی اش رو تعدیل کنه !!

درسته که ما با ژن‌های رفتاری درونگرایی به دنیا میاییم و در محیط خانواده هم توسط والدین مون تشدید می شیم

چون داریم بخشی از خلقیات اونها رو هم با یادگیری اکتساب می کنيم

ولی ما این توانایی رو داریم که خودمون رو تغییر بدیم و به سمت تعادل بیاییم،

اما به چه صورت:

با تغییر یک سری از خلقیات مون و تلاش برای اصلاح شون!

مثلا درون‌گراها تمایل زیاد به تنها بودن دارند چون انرژی روانی شون رو از درون خودشون می گیرند

بر عکس افراد برونگرا که انرژی روانی شون رو از جمع و دیگران می گيرند، بنابراین اگر یک فرد درون‌گرا بخواد متعادل بشه

باید برای متعادل شدن بیشتر در جمع رفت و آمد کنه و و از تنهایی دوری کنه و تلاش کنه دوست پیدا کنه

چون این افراد مهارت شون در دوست یابی به اندازه افراد برونگرا نیست و در این مسئله ضعیف هستند،

البته خیلی هم به این مسئله اهمیت نمی دهند چون تنها بودن نه تنها براشون آزار دهنده نیست بلکه خوش آیندشونه

نکته دیگه اینه که افراد درونگرا حتی در جمع هم تنها اند چون تو ذهن خودشون اند و دارند با خودشون صحبت می کنند

به جای این که با دیگران صحبت کنند، درنتیجه در جمع فعال نیستند و صحبت نمی کنند.

اما چطور از ذهن شون بیاند بیرون!؟

افراد درون‌گرا گاهی اینقدر در افکار خودشون غرق می شند که یه دفعه می بینند

ساعتها گذشته و اونها متوجه نشدند،

پس بهتر برای اين که تمام روزشون رو با فکر کردن از دست ندند

و تو دام افکارشون نیفتند یه تایم از شبانه روز رو بزارند برای فکر کردن

مثلا: یک ساعت در شب که البته بهترین تایم اش قبل از خوابه چرا ؟

چون با نوشتن، افکار از تو ذهن شون خالی می شه در نتیجه سریعتر به خواب می رند و در واقع

با نوشتن افکارشون دیگه توی ذهن گیر نمی کنند و غرق فکرشون نمی شند،

چون خاصیت ذهن اینه که هر فکر به فکر دیگه ای قلاب می شه

و شما رو با خودش ساعتها می بره و باز می بینید بر گشتید سر فکر اول و تکلیف تون با فکرتون مشخص نشده

اما موقع نوشتن این طور نیست دیگه افکار شما تو ذهن نیستند که قلاب بشند

بلکه رو کاغذ اند پس شما غرق افکارتون نمی شید و می تونید با یک ذهن خالی به خواب می برید .

اما حسن خیلی بزرگی که نوشتن‌ برای شما داره اینه

که شما این توانایی رو پیدا می کنید که گفتگوهای منفی درون تون رو آگاهانه ببینید ،

وبه سرزنش گریها و گفتگوهای نا امیدانه درون تون آگاه بشید و تو دام اونا نیفتید،

گفتگوهای منفی و خودسرزنش گری هایی که تازه باعث کم شدن اعتماد به نفس تون می شه

و خودش دلیل دیگه ای برای این که شما در جمع تمایل کمتری

برای معاشرت و حتی حرف زدن داشته باشید و بیشتر سکوت کنید .

اما نکته بعد که خیلی برای کمک به افراد درونگرا

مهمه ورزش کردنه فرد درون‌گرا باید بخشی از انرژی اش رو با ورزش کردن بسوزونه

با فعالیت بدنی در واقع به جای فعالیت فکری!! این کار هم دهن و خالی می کنه و انرژی شما رو افزایش می ده .

یه موضوع قابل توجه اینه که افراد درون‌گرا بیشتر جزئیات رو می بینند و ذهن شون بیشتر درگیر تجزیه تحلیل می شه

و در انجام یک سری از کارها عقب می افتند، پس برای تعادل بشتر باید حواس شون باشه کل نگری شون رو بیشتر کنند

و کمتر به جزئیات غیر مفید توجه کنند و یاد شون باشه به دلیل اين خصوصیت

گاهی نکته سنجی و زود رنجی هم بهشون اضافه می شه

که این خودش باز اونها رو از آدمها دور می کنه و درون‌گرا ترشون می کنه.