آسیب های روحی نوجوانان

کمک به نوجوانان در آسیب های روحی که می بینند!

طبیعیست که یکسری ری اکشن های عاطفی یا جسمی نسبت به حوادث داشته باشید.

با این حال، نوجوانانی  که تجربه یک اتفاق ترسناک یا استرس زا در زندگی شان دارند، اغلب تحت تاثیر این عواطف شکننده شان می باشند.

با وجود اینکه در اکثر اتفافات، این ری اکشن ها به عنوان بخشی از بهبودی طبیعی بدن فروکش می کنند، مهم این است که والدین راه را بشناسند و به نوجوان شان در کنترل این اتفاقات استرس زا و تروما کمک کنند.

راه هایی که شما کمک می کنید تا آن ها را حل کنید، روی رفتارتان در آینده بسیار تاثیر می گذارند.

تجربه اتفاقات ترماتیک و آسیب زا :

یک اتفاق تروماتیک، مثل یک تهدیدی می باشد که ایمن اتفاق می افتد و به طور بالقوه ای روی زندگی خودتان و دیگران تاثیر می گذارد.

در نتیجه، کسی که سطح بالایی از این عواطف را داراست، یا از لحاظ جسمی، و روحی تحت تاثیر این آسیبهاست، نیاز به یک توانایی دارد که بتواند به درستی، در زندگی روزانه عمل کند.

نمونه هایی از این تجارب تروماتیک، عبارتند از سیل، زلزله، خشونت اجتماعی، تصادف ماشین و خیلی جدی، بیماری های ناگهانی یا مرگ های ناگهانی در خانواده، یا مورد تجاوز قرار گرفتن.

نوجوانان تنها در چنین مواردی نگرانی شان از تراژدی های ملی، بین المللی و یا محلی می باشد و یا تروماهایی که دوستان شان را تحت تاثیر قرار می دهد.

نوجوان شما به طور متفاوت تری نسبت به کودکان یا بزرگسالان دیگر می تواند این آسیب ها را کنترل کند.

یک بچه کوچکتر به طور مستقیم به خانواده اش وابسته است، در صورتی که اکثر نوجوانان به گروه همسالان خودشان توجه می کنند.

برای کمک به آن ها، والدین باید راه هایی را پیدا کنند که بتوانند با آن ها این استرس نوجوانان و بحران هایش را مدیریت کنند.

چکار کنید که راحت تر با نوجوان تان ارتباط برقرار کنید؟

در واقع آسیب های روحی نوجوان را چطور مدیریت کنید.

• باید مطمئن از اتفاق مورد شوید، خصوصا اگر فضای رسانه ای است، که یک موضوع داغ در مدرسه و شبکه های اجتماعی می باشد.

مهم این است که یک اتمسفری ایجاد کنید که به نوجوان اجازه دهد بداند که با شما می تواند راحت باشد و درباره تجربه ای که داشته صحبت کند.

توصیه هایی که به شما می کنیم :

طبیعیست که می خواهید از فرزندتان از وقایع سخت محافظت کنید، اما اگر صحبت نکنید، تنها اضطراب نوجوان بیشتر می شود.

زمانی که به نظر مناسب برسد، با نوجوان تان چک کنید و از او بخواهید که از حالش بگوید.

والدین می توانند یک نمونه خوب با صحبت کردن درباره جوانب تجربه هایشان بیاورند، مثلا جلوی فرزند دیگرشان.

پس احساسات و افکارتان را با هم به اشتراک بگذارید.

• حس استرس، خشم را در نظر داشته باشید که به عنوان یک بخش طبیعی از بهبودی فرد می باشند و معمولا منجر به یک حس خوب می شوند.
• به آن ها درباره عکس العمل های مرتبط با استرس و غیره به صورت خلاصه بگویید. آن ها نیاز به اطمینانی دارند که بدانند حس شان عادیست.
• انتظار نداشته باشید که نوجوان تان یک حس خاصی دررابطه با این اتفاق داشته باشد. به عواطف و عقاید او احترام بگذارید، حتی اگر ضرورتا موافق این قضیه نیستید یا آن ها را نمی فهمید.
• اگر این اتفاق به طور مستقیم روی خانواده تاثیر داشته باشد، نوجوان تان ممکن است با شما درباره ترس ناشی از ناراحتی تان صحبت نکند.

احازه دهید که ان ها از در میان گذاشتن افکار و احساسات شان تردیدی نداشته باشند. همین به شما وتک تک اعضای خانواده تان کمک می کند، حتی اگر صحبت هایتان دردناک باشد.