مشاوره روانشناسی راحله هنری

چطور با بچه ای که بیش فعالی داره زندگی کنیم؟

چطور با بچه ای که بیش فعالی داره زندگی کنیم؟

استراتژی هایی برای زندگی با یک بچه بیش فعال

تربیت کودک بیش فعال

بیش فعالی بیشتر مرتبط با سخت تمرکز کردن، زیادی فعالیت داشتن، عدم برنامه ریزی و سازمان دهی توو کارا، آستانه تحمل پایین، و علائم دیگر می باشد.

معمولا با عملکرد نرمال تداخل داره.

درمان و تغییرات سبک زندگی میتوه به مدیریت این علائم کمک کنه، در نتیجه می توانید با یک فردی که بیش فعالی داره یا اگر خودتان اینطور هستید، زندگی عادی داشته باشید.

چطور فرد بیش فعال را درک کنیم؟

افرادی که بیش فعالی دارند از کاهش تمرکز رنج می برند، یا از زیر انجام وظایفشون در می روند، بدون توقف و زیاد حرف می زنند، بی قرارند، و بدون فکر عمل می کنند.

کودکان اغلب هایپر اکتیو هستند، و بسته به سن شان است، که می توانند تمرکز کنند یا دست و پنجه نرم کنند با این قضیه.

این اختلال اغلب در مورد بقیه هم اشتباه برداشت میشه.

آن هایی که چنین علائمی را درک نمی کنند و آگاهی ندارند نباید برچسب به کسی بزنند.

بزرگسالانی که چنین اختلالی دارند، دیده میشه که بی مسئولیتند و یا بلندپرواز. به خاطر اینکه در به یاد اوردن جزییات دست و پنجه نرم می کنند.

چه احساسی داره وقتی که تازگی با این اختلال تشخیص داده شده باشید ؟

بسیاری هستند که یکسری علائم رو وقتی در خودشون می بینند نزد روانشناس مراجعه می کنند و شناسایی می شوند.

تربیت کودک بیش فعال

از جمله این عواطف و احساسات عبارتند از :

تسکین و آرامش :

زمانی که اول تشخیص بیش فعالی داده میشید، ممکنه احساس خوشحالی کنید چون یک اسمی رو شنیده بودید الان تجربه می کنید.

ممکنه یک حس اعتبارسنجی رو بده که علائمتون رو بشناسید، از شرایط تشخیص داده شده.

عصبانیت :

بعد از تسکینی که ناپدید میشه، ممکنه احساس عصبانیت و خشم کنید.

شاید هم نمی خواهید اختلال بیش فعالی داشته باشید. یا ممکنه حس خشم نسبت به والدین یا معلمینی که شما رو به خاطر علائمتون سرزنش می کردن، داشته باشید.

ناراحتی :

ممکنه بعد از اون احساس ناراحتی داشته باشید به خاطر اینکه قبلا تشخیص داده نشده بودید.

ممکنه حس ناراحتی نسبت به این داشته باشید که اگر بچه تر بودید بهتر می تونستید با این اختلال کنار بیاید.

حالا اگر فهمیدید باید چه کنید؟

به خودتون اطمینان بدید که همه این احساسات، حتی اگر زمانی که دردناکند، طبیعیست.

با بقیه درباره احساسی که دارید حرف بزنید، و کمک بخواهید.

یک گروه پشتیبانی از بچه های با اختلال ADHD پیدا کنید. از کسانی که چنین تجربه مشابهی دارند، کمک بخواهید.

با یک درمانگری که مطلع از اختلال ADHD می باشد صحبت کنید.

تربیت کودک بیش فعال

راحله هنری

 

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

طرحواره های روانی یونگ