مشاوره روانشناسی راحله هنری

ایا امکان داره در بزرگسالی بیش فعال بشیم؟

ایا امکان داره در بزرگسالی بیش فعال بشیم؟

آیا امکانش هست که در بزرگسالی اختلال بیش فعالی بگیریم؟

اختلال بیش فعالی در بزرگسالی ؟!

چطور ممکنه که یک بزرگسال دچار بی توجهی، بی استراحت بودن، یا حتی دستپاچه بشه؟

مگر اینکه اختلال بیش فعالی داشته باشه، ایا باید سرزنش بشه؟

این سوال چالش برانگیز برای هر بزرگسالی که حس میکنه این علائم رو به عنوان یک ادم بالغ داشته، پیش بیاد .

چون اکثرا اختلال ADHD در کودکی دیده میشه.

اول به بررسی واژه ADHD یا اختلال بیش فعالی می پردازیم :

این اختلال بیشتر در کودکی رشد می کنه. علائم کلیدیش هم کمبود تمرکز، مشکل کنترل یکسری کارها، یا انجام یکسری کارها بدون فکر، چالش هایی در سازمان دهی، مشکلاتی با تمرکز و توجه و نیز بیش فعال بودن.

علت دقیقش هم ناشناخته ست، اما بسیاری از مطالعات پزشکی نشان داده. که جز ژنتیکی سرسخت و یکسری اختلالات رشدی در عملکرد اجرایی مغز میتونه باعث این عارضه بشه.

هم ژنتیکیه، هم عوامل محیطی و خانگی میتونه این علائم رو بدتر کنه.

هیچ درمان خاصی براش نیست، اما می توان با دارو، رفتاردرمانی، و دیگر روش های حمایتی به یک نتیجه خوبی رسید.

حالا چطور میشه که اختلال بیش فعالی در بزرگسالی هم رخ میده؟

البته یه نکته ای هست، که بزرگسالان یک دفعه و ناگهانی اختلال بیش فعالی نمی گیرند.

طبق روبرویی با این موضوع، برای تشخیص اختلال ADHD، چندین علائم دیده میشه. که باعث اختلالاتی میشه که در کودکی ممکنه دیده بشن.

خصوصا در سن 12 سالگی، ممکنه یکسری از این علائم دیده بشه.

به عبارتی دیگر، اگر اختلال ADHD به عنوان یک بزرگسال دارید، حتما به عنوان کودک هم داشتید.

متقابلا اگر چنین علائمی در کودکی دیده نشد، سپس این علائم در سنین دیگری ممکنه با علائمی مثل افسردگی، اضطراب، یا دیگر اختلالات روحی روانی دیده شود.

با این حال بازم تشخیصش سخته، چون در هر شخصی می تونه متفاوت باشه.

علاوه براین، برخی از مردم که راه هایی برای مقابله با این اختلال پیدا می کنند، می توانند علائمشون رو پنهان کنند.

مثل بی قرار بودن، استفاده حایت های سازمانی، همراهی در بسیاری از فعالیت های فیزیکی مثل برنامه ریزی ها، یا مصرف بسیار کافئین.

در نتیجه ممکنه این اختلال بعد در زندگی تشخیص هم داده نشه.

اختلال بیش فعالی در بزرگسالی

چطور این علائم با گذشت زمان تغییر می کنه؟

علائم ADHD ممکنه در اوایل پیش از دبستان دیده بهش. خصوصا اگر کودک یبش فعال باشه و علائمی از نوع impulsive داشته باشه.

این رفتارها منجر به یکسری توجهات زودرس میشه، به خاطر اینکه تمایل دارند بیشتر مزاحم باشند.

علائم بی توجهی هم که به راحتی دیده میشه.

کم کم این علائم زمانی بیشتر به چشم میاد که به کلاس های بالاتر می روند.

اینکه توو کلاس می چرخند، فعالیت های فیزیکی زیادی دارند، بازی می کنند، بزرگتر ها انتظار دارند که با گفتنشون این بچه بنشینند.

اما اینطور نیست!

نوجوانی هم مسئولیت های بیشتری چون به همراه داره، چالش های فراوانی هم دنبالشه.

مشکلاتی که شاید در این سنین باهاش روبرو بشن، کمبود توجه، عزت نفس پایین، می باشد که عواقب منفی داره، مثل مصرف مواد مخدر، بارداری در نوجوانی، و رانندگی پرخطر.

در بزرگسالی هم این علائم شبیه اند، گزینه های درمانی هم که شاید توصیه بشه :

رفتار درمانی هست که باید در درجه اول توسط روانشناس یا روانپزشک تشخیص داده شود.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

طرحواره های روانی یونگ