آیا کودکان بیش فعال با همین اختلال بزرگ می شوند؟

آیا بیش فعالی تا بزرگسالی هم ادامه دارد؟

یک زمانی تصور بر این بود که ADHD با بزرگ شدن بچه های بیش فعال، همچنان همراهشان خواهد بود.

می دانیم که با وجود اینکه ADHD در کودکی شروع می شود، علائم دردسرزایش هم تا نوجوانی و فرار تر از آن ادامه دارد.

در حالی که برخی کودکان ممکن است به نظر برسد که با این اختلال بزرگ شدند، در اکثر موارد کودکانی که بیش فعالی دارند، تا بزرگسالی شان ADHD را به همراه دارند.

با اینکه ADHD ذاتش مزمن است، علائمش ممکن است خصوصا در شکل های متفاوتی به عنوان یک شخصی که دارد مراحل زندگی را رد می کند، جریان داشته باشد.

این علائم ممکن است حتی با وجودی که فرد بزرگتر می شود، کاهش یابد .

مثلا بیش فعالی و بی قراری ممکن است همراه با بزرگ شدن کاهش یابند.

خصوصا، نوجوانان و بزرگسالانی که ADHD در طی سالیان گریبانگریشان شده!

این ها ممکن است منابع و استراتژی هایی به کار گیرند که بلکه این علائم را کاهش دهند و برایشان مشکل ساز نشود.

تشخیص adhd در سنین بالاتر :

بسیاری از آن هایی که ADHD دارند، ممکن است تا دوره نوجوانی شان یا بزرگسالی شان تشخیص داده نشوند.

خصوصا در مورد آن هایی که علائم عمدتا عدم تمرکز را دارند، صدق می کند.

یعنی نسبت به علائم بیش فعالی و حواسپرت کمتر حواسشان پرت می شود.

با این حال، این شخص ممکن است با موفقیت علائمش را در کودکی مدیریت کند.

سال های نوجوانی و بزرگسالی نیاز به تمرکز بیشتر، برنامه ریزی، سازمان دهی و خودمدیریتی دارند.

با وجود این اختلال کارشان سخت تر می شود.

نوجوانانی که بیش فعالی دارند چطور؟

نوجوانانی که ADHD شان درمان نشده، ابزار و منابع کمتری برای مدیریت علائمشان دارند.

در نتیجه، بیشتر احتمال دارد که فعالیت های پیچیده تر، چندگانه و یا فوق برنامه را به موفقیت به پایان برسانند.

مثل دیگر نوجوانان، نوجوانان بیش فعال هم از خانواده جدا می شوند.

بالاخره مستقل باید شوند.

اما خب خود را احتمال دارد در معرض رفتارهای پرخطرتر قرار دهند.

بزرگسالان بیش فعال چطور؟

علائمی که در بزرگسالی دیده می شود، متفاوت است. به شکل های نامحسوس تری هم دیده می شود.

مثلا بی قراری درونی، سرگردانی در توجه، عدم سازمان دهی، تعلل، تصمیم گیری های بدون فکر و غیره.

با این حال این علائم ممکن است کمتر شوند، ولی خب می توانند اخلالی در کار به وجود اورند.

مثلا بزرگسالانی که ADHD دارند، به سختی می توانند وظایفشان را مدیریت کنند.

یا در موقعیت هایی که نیاز به تدبیر و خویشتن داری می باشد، تصمیم گیری عجولانه و بدون فکر دارند.

همین منجر به تغییرات مکرر شغلی یا بیکار بودن می شود.

همچنین ممکن است مشکل حفظ دوستی و رابطه های عاشقانه در طولانی مدت داشته باشد.