مشاوره روانشناسی راحله هنری

اوتیسم در بزرگسالان چطور تشخیص داده می شه؟

اوتیسم در بزرگسالان چطور تشخیص داده می شه؟

 

تشخیص اوتیسم در افراد بزرگسال

اختلال اوتیسم در بزرگسالان

با اینکه اکثر مطالب اوتیسم روی کودکان تمرکز دارد،اوتیسم در واقع یک شرایط اسپکتروم طولانی می باشد و 1درصد بزرگسالان را تحت تاثیر قرار می دهد.

افرادی که تشخیص اوتیسم داده می شوند، خصوصا در بزرگسالی، ممکن است یکسری ری اکشن داشته باشن.

برخی ممکن است احساس سردرگمی در رابطه با هویت شان داشته باشند. در حالی که ممکن است آرامش ذهنی داشته باشند.

که اینجوری یک شرحی برای شناخت خاص شان دارند.

هیچ ری اکشن خاصی درست نیست، و بسیاری از این افراد حالت عاطفی شان به دیگری عوض میشه، تشخیص داده می شوند.

بزرگسالان اوتیسمی که خدمات حمایتی در کودکی دریافت نکرده اند، ممکن است در مدرسه یا در روابطشان به مشکل بخورند.

در حالی که یافتن حمایت می تواند سخت باشد، یک دامنه گسترده ای از سازمان ها برای کمک به بزرگسالان اوتیسمی پیشنهاد می شود.

بسیاری از سازمان ها به بزرگسالان اوتیسمی کمک می کنند که به عنوان یک راه ویژه و خاصی از تفکر، تشخیص داده شوند.

نه به عنوان یک بیماری یا سندرم.

اختلال اوتیسم در بزرگسالان

موانع رسمی برای تشخیص :

یک نسل یا دو نسل پیش، بسیاری اوتیسم شان ناشناخته می ماند،خصوصا اگر علائم شان خفیف بود.

حتی در همین اواخر،2000، فقط یک کودک از 150 تا تشخیص اوتیسم داده شدند، در مقایسه با سال 2014، یکی از 59 نفر.

این نرخ افزایش ناگهانی بیشتر به خاطر تشخیص سریع و بهتر می باشد.

این شیفت عددی، بخاطر آگاه تر شدن نسبت به اوتیسم می باشد که افرادی که در کودکی تشخیص داده شدند.

ممکن است تشخیص اوتیسم شان در بزرگسالی راحت تر باشد.

حتی تشخیص زودرس رایج تر هم می شود، برخی گروه ها احتمال دارد که در کودکی هم تشخیص داده شوند :

بزرگسالانی که تشخیص اوتیسم داده می شوند و این علائم در دختران دیده می شود، خصوصا که بیشتر رسانه ها تمرکزشان روی پسران است.

مطالعه ای در سال 2017 نشان داده که دختران اوتیسمی روابط اجتماعی بهتری نسبت به پسران دارند.

نژاد هم ممکن است منجر به عدم تشخیص شود. هر کودکی با هر رنگی، خصوصا در کودکان سیاه پوست.

کودکان رنگی دیرتر از همسالان شان تشخیص داده می شوند، کودکان سیاه پوست هم بیشتر در معرض تشخیص اشتباه هستند.

که منجر به درمان نامناسب یا ناکافی می شود.

فقر هم میزان مراقبت های مناسب این کودکان را کاهش می دهد. کودکانی که مدارس دولتی می روند.

و ممکن است انقدر هزینه درمان و غیره نداشته باشند.

حتی در بزرگسالی، یکسری هزینه های دیگر باعث می شود شخص مبتلا درمان را به عقب بیندازد.

اختلال اوتیسم در بزرگسالان

راحله هنری

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

طرحواره های روانی یونگ